Sczawiany a demencja

Posiłki o wysokiej zawartości szczawianu powodują niedobory wapnia, co ilustruje to badanie dotyczące spożywania rabarbaru. Ubytek wapnia sprzyja zespołowi jelita drażliwego (IBS), problemom z uczeniem się i pamięcią oraz miażdżycą w mózgu. Niedobór wapnia może prowadzić do demencji i osteoporozy. Niedobory składników odżywczych mają również inne toksyczne skutki – w tym podatność na urazy i choroby zakaźne oraz słabe wyzdrowienie. Nawet minimalny niedobór wapnia może być szkodliwy dla naszego ogólnego stanu zdrowia.

Mechanizmy chelatowania minerałów przez szczawiany

Minerały mogą być pobierane przez szczawiany w wielu miejscach: z pożywienia, a także z płynów ustrojowych i komórek. Szczawian może również wiązać się i częściowo blokować wchłanianie „dobrego” wapnia i magnezu ze spożywanych z nim pokarmów.

Tak więc dieta wysokoszczawianowa jest z natury uboga w minerały, ponieważ minerały są poza zasięgiem wchłaniania. Ale nie tylko to, bowiem kwas szczawiowy dostaje się do naszej krwi i komórek i powoduje więcej strat minerałów.

Przejściowy niedobór wapnia i jego kompensacja

Kwas szczawiowy we krwi wiąże się tam z minerałami. U zdrowych osób niedobór wapnia we krwi po posiłkach jest tymczasowy i może być kompensowany przez hormony przytarczyc nakazujące kościom oddanie cennego wapnia w celu utrzymania sprawnego działania narządów (zwłaszcza serca).

Jednak wielokrotne wycofywanie wapnia z czasem może prowadzić do cienkich, ubogich w minerały, osłabionych kości i niszczących zwapnień w innych miejscach. W przewlekłej toksyczności poziom wapnia staje się zbyt niski, aby wspierać funkcję komórek.

Rola wapnia w strukturze kości i funkcjach komórkowych

W biologii wapń jest wszechstronnie niezbędnym składnikiem odżywczym, a także oczywistym minerałem strukturalnym kości i zębów. Jony wapnia to elektrolity przenoszące ładunki elektryczne, które informują, a nawet zasilają aktywność ogniw.

Znaczenie chwilowych wahań jonów wapnia

Niewielkie, przelotne wahania poziomu jonów wapnia wewnątrz komórek kierują najważniejszymi procesami życiowymi. Pojawienie się lub zniknięcie kilku jonów (tu i tam) może zmienić aktywność komórek, w tym ekspresję genów, produkcję i sekrecję białek oraz produkcję energii.

Abyś myślał, widział, poruszał się, utrzymywał zegar biologiczny na czas – lub po prostu żyć – twoje komórki muszą ostrożnie utrzymywać jony wapnia we właściwym miejscu we właściwym czasie. Co mogłoby to zepsuć?